کدام کشورهای جهان دو پایتخت دارند؟
تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۲۹۰۶۵۹
شهر اصلی یا سیاسی یک کشور پایتخت آن کشور نامیده میشود که محل استقرار حکومت و نهادهای اصلی حکومتی مانند وزارتخانهها و ادارات مرکزی است. عموما هر کشور یک پایتخت دارد، اما جالب است بدانید چندین کشور در جهان وجود دارد که بنا به دلایلی دارای دو پایتخت هستند. در ادامه این مطلب را به نقل از نوداد بخوانید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بولیوی
در سال ۱۸۹۹ و طی انقلاب فدرال، این کشور دو پایتختی شد. حزب لیبرال در لاپاز زندگی میکردند و در مقابل حزب محافظه کار در سوکره بودند. در نهایت سوکره به عنوان پایتخت قانونی و رسمی شناخته شد و پایتخت دولتی در شهر لاپاز مستقر شد.
شیلی
سانتیاگو پایتخت رسمی شیلی است، ولی در سال ۱۹۹۰ و در پایان دوران حکومت پینوشه پایتخت دیگری در شهر والپرایزو ایجاد کردند.
گرجستان
شهر تفلیس، پایتخت رسمی و مرکز عملکردهای اجرایی دولت است. همچنین شهر کوتایسی نیز پایتخت دوم این کشور محسوب میشود که پارلمان گرجستان در آنجاست و قانون گذاریهای دولت در انجا صورت میگیرد.
هندوراس
دو پایتختی شدن این کشور حاصل تصمیم دولت در سال ۱۹۳۷ است که علاوه بر تگوسیگالپا، خواهر آن یعنی شهر کومایاگوآ را به عنوان پایتخت معرفی کرد.
ساحل عاج
آبیجان پایتخت قدیمی این کشور است، اما در سال ۱۹۶۰ و پس از استقلال ساحل عاج، فلیکس اوفویت بوانی اولین رئیس جمهور این کشور پایتخت را به زادگاهش یعنی یاموسوکرو انتقال داد. اما هنوز سفارت خانهها و نهادهای دولتی در آبیجان قرار دارند.
مالزی
به دلیل ازدحام بیش از حد و دلایل سیاسی، دولت تصمیم گرفت که کشور دو پایتخت داشته باشد. پایتخت اول آن کوالا لامپور و پایتخت جدید شهر پوتراجایا است که تمامی سازمانهای دولتی و وزارت خانهها به آنجا انتقال یافته است.
هلند
از سال ۱۸۱۴ و زمانی که پادشاهی جدید هلند تشکیل شد، آمستردام به عنوان پایتخت رسمی تعیین شد. اما بعدها وزارت خانهها و سفارت خانهها به شهر لاهه انتقال یافت.
آفریقای جنوبی
آفریقای جنوبی تنها کشور دارای سه پایتخت رسمی در جهان است که دلیل آن به توافق نرسیدن شهرها بر سر تعیین مرکز قدرت در یک جا بود. پرتوریا مقر دولت و ریاست جمهوری، کیپ تاون محل پارلمان آفریقای جنوبی و در بلوم فونتین قوه قضاییه قرار دارد.
کره جنوبی
در سال ۲۰۰۳ دولت تصمیم گرفت تراکم سیاسی در سئول را کم کند و در نهایت در سال ۲۰۱۲، سجونگ سیتی به طور رسمی به عنوان پایتخت اداری این کشور تعیین شد.
سریلانکا
به دلیل شلوغی بیش از حد و سیاسی شدن شهر کلمبو، دولت در سال ۱۹۷۷ مجلس ملی را از کلمبو به سری جایاواردنپورا کوته منتقل کرد و این شهر پایتخت سیاسی سریلانکا شد.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: پارسینه گردشگری پایتخت شیلی بولیوی گرجستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۹۰۶۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نظم آمریکایی منطقه در محاصره «مقاومت»
به گزارش قدس آنلاین، غافلگیری زمانی بود که مقاومت اسلامی بحرین با صدور بیانیهای، اولین عملیات نظامی خود علیه رژیمصهیونیستی را با هدف قرار دادن امالرشاش (ایلات) اعلام کرد. این بیانیه، با تشدید آشکار تنش از سوی یمن، پس از سخنرانی سیدعبدالملک الحوثی درباره آغاز مرحله چهارم عملیات با هدف قرار دادن تمام نفتکشها و کشتیهای باری که به سمت سرزمینهای اشغالی در حرکتاند، همراه شد».
دکتر «احمد الدرزی» در بخش سوم تحلیل خود برای «المیادین» درباره تحول در جغرافیای سیاسی منطقه پس از عملیات «وعده صادق»، با بیان اینکه این گذار به سطح جدیدی از رویارویی، بدون گرد هم آمدن مجموعهای از عوامل راهبردی رخ نمیداد، مینویسد: «آمریکا هفت ماه پس از «طوفان الاقصی» - در رقابت با زمان - در تلاشی مستمر برای مهار پسلرزههای این عملیات است که با وقوع انقلابهای دانشجویی به داخل ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی رسید و ترس آن وجود دارد که روایتهای سیاسی تاریخی ساختهشده برای حکمرانی بر ملتهای غربی را تضعیف کند».
به نظر الدرزی این عوامل راهبردی عبارتاند از:
۱- بیداری و آگاهی در حال گسترش در میان ملتهای غربی، بهویژه جوانان.
۲- آگاهی آمریکا از گستردگی حرکت عمیق جوانان در کشورهای پیرامون رژیمصهیونیستی به ویژه اردن، مصر و عربستان سعودی.
۳- آگاهی بسیاری از رهبران کشورهای جهان که معتقدند به یک نظم جدید جهانی نیاز است تا از تهدیدهای آمریکا و تأثیر آن بر اقتصاد کشورها رهایی یابند و «فلسطین» را یک نماد میدانند.
۴- آگاهی حکومت آمریکا از بنبست بزرگی که رژیمصهیونیستی و دیگر کشورهای حول محور آمریکا در غرب آسیا در نتیجه دستاوردهای محور مقاومت - به ویژه معادله جدیدی که پس از پاسخ ایران به وجود آمد - با آن مواجه شدهاند.
۵- شکاف مزمن میان جمهوریخواهان و دموکراتهای آمریکا و حتی بین چپها و دموکراتهای راستگرا به عنوان یکی از عوامل فرسایش داخلی ایالات متحده.
بهعقیده این تحلیلگر سوری، این عوامل آمریکا را وادار میکند به سرعت برای ایجاد یک واقعیت راهبردی جدید و فرار از مخمصهای که خود و متحدان منطقهایاش در آن گرفتار شدهاند، اقدام کند؛ از ساخت بندر شناور غزه و حمله به رفح برای فشار بر حماس تا فشار بر عربستان سعودی برای اعلام «عادیسازی» و تقویت امنیت منطقهای در عمق منظومه عربی.
الدرزی اضافه میکند: «اینجاست که اهمیت بیانیه مقاومت اسلامی در بحرین - بدون توجه به محل ناشناس پرتاب پهپاد - آشکار میشود که حامل پیامی روشن برای رژیمصهیونیستی و حامیان منطقهای او مبنی بر تکمیل محاصره آنهاست». او در پایان مینویسد: «ادامه سیاستهای خشن منظومه غرب، بهدلیل همبستگی فزاینده میان نیروهای مردمی - که دریافتهاند با همکاری میتوانند ساختار سیاسی بینالمللی را از دریچه «فلسطین آزاد» تغییر دهند - منجر به افزایش هزینهها میشود. محاصره کشورهای منطقه که به دنبال «عادیسازی» هستند، در مهمترین نقطه مرکز جهان باستان کامل شده و فرصت تغییرات مثبت در ساختار نظام منطقهای بهنفع مردم در سالهای آینده محتملتر شده است و محقق نمیشود مگر با تغییر واقعی درونی در ساختارهای سیاسی و اقتصادی».
مصطفی لشکری